
सेयर, सुन, जग्गा र नगदसहित गभर्नर पौडेलको सम्पत्ति विवरण सार्वजनिक
काठमाडौं । नेपाल राष्ट्र बैङकको गभर्नरमा नियुक्त भएको एक महिनामा प्रा. डा. विश्वनाथ पौडेलले आफ्नो सम्पत्ति विवरण सार्वजनिक गर्नुभएको छ ।
गभर्नर पौडेलले सार्वजनिक पदमा नियुक्त भएपछि आफ्नो सम्पत्ति विवरण सार्वजनिक गर्नुभएको विवरण अनुसार उहाँसँग हाल साढे १७ करोड रुपियाँभन्दा बढीको सम्पत्ति रहेको छ । जसमा सबैभन्दा ठूलो हिस्सा सेयर लगानीको रहेको छ ।
गभर्नर पौडेलले सार्वजनिक गरेको सम्पत्ति विवरणमा १४ करोड पाँच लाख ६७ हजार रुपियाँ बराबरको सेयर लगानी, दुई करोड रुपियाँभन्दा बढीको घरजग्गा, करिब २७ लाख रुपियाँ बैङ्क खातामा नगद बचत, ४५ तोला सुन, १५ लाख बराबरको हिरा र चारपाङ्ग्रे सवारी साधन समावेश छ ।
राष्ट्र बैङकमा पेश गरिएको विवरण अनुसार सेयर लगानीमा मुख्य सम्पत्ति रहेका गभर्नर पौडेल सात कम्पनीमा प्रवद्र्धक (संस्थापक) लगानीकर्ता रहनुभएको छ । ती कम्पनीहरूमा सानिमा बैङ्क, सानिमा हाइड्रोपावर, सानिमा मिडल तमोर, ग्लोबेको प्रालि, संयुक्त ऊर्जा हाइड्रोपावर, चितवन इनर्जी र ग्लोबेको प्रालिमा श्रीमती प्रतिभा शर्माको नाममा समेत लगानी गरिएको उक्त विवरणमा उल्लेख छ ।
यस्तै गभर्नरको श्रीमती प्रतिभा शर्माको नाममा ललितपुरको सैँबुमा एक करोड ५५ लाख रुपियाँ मूल्यको जग्गा र नवलपरासीको गैँडाकोटमा ६० लाख मूल्यको जग्गा रहेको उल्लेख गरिएको छ । त्यस्तै, ४४ लाख रुपियाँ मूल्यको सुजुकी ब्राण्डको चार पाङ्ग्र्रे गाडी पनि प्रतिभा शर्माको नाममा रहेको छ ।
गभर्नर पौडेल दम्पतीको नाममा संयुक्त रूपमा छ वटा बैङ्क खाता रहेका छन् । जसमध्ये दुई वटा डलर खाता छन् । सानिमा बैङ्कमा रहेको डलर खातामा पाँच हजार ५१६ अमेरिकी डलर, बाँकी खाताहरूमा गरी २६ लाख ८६ हजार नेपाली रुपियाँ बचत रहेको सम्पत्ति विवरणमा उल्लेख छ । उहाँले नगद सम्पत्ति आफ्नो स्वआर्जनबाट आर्जन गरिएको विवरणमा उल्लेख गर्नुभएको छ ।
गभर्नर पौडेलसँग ४५ तोला सुन र १५ लाख रुपियाँ बराबरको हिरा रहेको विवरणमा उल्लेख गरिएको छ । सुनको मूल्य विवरण भने खुलाइएको छैन । सम्पत्तिको स्रोतबारे गभर्नर पौडेलले स्वआर्जन र पैतृक सम्पत्ति दुबै रहेको विवरणमा उल्लेख गर्नुभएको छ ।
कृषिमा आत्मनिर्भरता र सम्भावनाको पहिचान: १४ कृषक पुरस्कृत
काठमाडौं । देशभरका उत्कृष्ट १४ जना कृषकलाई ‘राष्ट्रिय उत्कृष्ट कृषक पुरस्कार’ प्रदान गरिएको छ । राष्ट्रपति भवन शीतल निवासमा आयोजित विशेष समारोहमा राष्ट्रपति रामचन्द्र पौडेलले सातै प्रदेशका प्रतिनिधित्व गर्ने गरी प्रत्येक प्रदेशबाट दुई–दुई जना कृषकलाई सम्मानसहित नगद पुरस्कार प्रदान गर्नुभयो ।
कार्यक्रम कृषि तथा पशुपन्छी विकास मन्त्रालयद्वारा सञ्चालन गरिएको हो । पुरस्कृत कृषकहरूलाई जनही दुई लाख रुपैयाँ प्रदान गरिएको छ ।
पुरस्कृत कृषकहरूमा कोशी प्रदेशबाट सुरेश कुमार मेहता (आर्य कृषि फर्म), रमेश साह (रमेश कृषि फर्म) हुनुहुन्छ । यस्तै मधेश प्रदेशबाट भरत कुमार यादव (शम्भुनाथ माछा फर्म), हिरा बहादुर थापा मगर (निजगढ केरा एग्रीकल्चर) तथा बागमती प्रदेशबाट चेत प्रसाद ढकाल (कालिका पशु विकास केन्द्र), दयाराम मचामसि (ग्रीनलाइन एग्रो प्रालि) पुरस्कृत हुनुभएको छ ।
यस्तै गण्डकी प्रदेशबाट छिरिङ ढोका गुरुङ (ङवाङ हिसी अर्गानिक फर्म), बाटुली तिवारी (मित्र वाटिका कृषि फर्म) र लुम्बिनी प्रदेशबाट जयपाल मौर्य (खाध्यन्न वाली), सुवास कुर्मी (शान्ती उन्नत पशुपालन तथा माछा फर्म) र कर्णाली प्रदेशबाट गोविन्द ओली (तरकारी खेती), भरतनाथ योगी (सुन्तला खेती) पुरस्कृत हुनुभएको छ ।
सुदूरपश्चिम प्रदेशबाट प्रेमप्रसाद जोशी (खप्तड पशुपन्छी तथा कृषि फर्म), लोकबहादुर थापा (कैलाशेधरी कृषि तथा पोल्ट्री फर्म प्रालि) हुनुहुन्छ ।
पुरस्कार प्रदान गर्दै राष्ट्रपति पौडेलले कृषि क्षेत्रलाई समृद्ध नेपालको मेरुदण्डका रूपमा विकास गर्नुपर्नेमा जोड दिनुभयो । उहाँले युवा केन्द्रित स्टार्टअप कार्यक्रमहरू सञ्चालन गरी विदेशबाट फर्केका युवाहरूलाई कृषिमा आकर्षित गर्न वातावरण निर्माण गर्नुपर्ने धारणा व्यक्त गर्नुभयो ।
उहाँले कृषकको उत्पादनको बजारीकरण, समयमै बीउ, मलको आपूर्ति, प्रविधि, सहुलियतपूर्ण कर्जा र कृषि बीमा जस्ता सेवाहरूलाई प्राथमिकतामा राख्न आग्रह गर्नुभयो। “कृषिमा शिक्षित युवाहरूको आकर्षण बढ्दो छ, नविनतम प्रविधिको प्रयोग भइसकेको छ, र कृषिको माध्यमबाट लाखौं आम्दानी गर्न सकिने उदाहरणहरू स्थापित भइसकेका छन्,” राष्ट्रपति पौडेलले भन्नुभयो ।
कृषि तथा पशुपन्छी विकासमन्त्री रामनाथ अधिकारीले उत्कृष्ट कृषक पुरस्कार कार्यक्रम देशभरका कृषकहरूका लागि प्रेरणाको स्रोत भएको बताउनुभयो । “हाम्रा कृषकहरूको पसिनाले राष्ट्रको भान्सा भरिएको छ, खाद्य सुरक्षाको आधार बनेको छ,” मन्त्री अधिकारीले भन्नुभयो ।
उहाँले कृषि पेशालाई आत्मसम्मान, सम्भावना र आधुनिकताको प्रतीकको रूपमा विकास गर्नुपर्ने उल्लेख गर्दै युवाहरू, महिलाहरू र साना कृषकहरूको सहभागिता बढाउनुपर्ने आवश्यकता औंल्याउनुभयो । मन्त्री अधिकारीले कृषि क्षेत्रमा नवप्रवर्तन, प्रविधिको प्रयोग, र किसानमुखी सेवा प्रवाहलाई अझ प्रभावकारी र समावेशी बनाउने सरकारको प्रतिबद्धता पुनः दोहो-याउनुभयो ।
पुरस्कारले कृषकहरूको योगदानलाई राष्ट्रले उच्च सम्मान गर्ने संस्कार बसाल्नेछ। साथै, कृषि पेशालाई आधुनिक, आत्मनिर्भर र आर्थिक समृद्धिको आधार बनाउँदै समाजमा सकारात्मक धारणा विकास गर्न महत्वपूर्ण भूमिका खेल्ने सरकारको अपेक्षा छ ।
ICIMOD–UNFCCC Agreement Aims to Strengthen Paris Agreement Implementation in South Asia
Bonn, Germany — The International Centre for Integrated Mountain Development (ICIMOD) and the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) have signed a three-year memorandum of understanding to strengthen climate action across the Hindu Kush Himalayan (HKH) region.
The agreement, signed by UNFCCC Executive Secretary Simon Stiell and ICIMOD Director General Pema Gyamtsho during the 62nd UN Climate Meetings, aims to bolster regional leadership in climate action, enhance implementation of the Paris Agreement, and support countries in tracking progress through the Enhanced Transparency Framework (ETF).
The ETF is a key component of the 2015 Paris Agreement, enabling countries to transparently monitor climate commitments and identify support needs. The partnership will emphasize capacity-building, climate-smart investment, and evidence-based policymaking.
The HKH region—covering Afghanistan, Bangladesh, China, India, Myanmar, Nepal, and Pakistan—is among the most vulnerable to climate change. Melting glaciers, rising disasters, and ecosystem degradation threaten water and food security, biodiversity, and livelihoods.
This partnership builds on ICIMOD’s longstanding observer role in the UN Climate Change process and its mission to assist member countries in adaptation, finance, and loss and damage issues. Leaders from both organizations stressed the importance of transparency, collaboration, and data-driven action to address climate challenges and meet global temperature goals.
निक्षेप बढ्यो, कर्जा प्रवाह घट्यो : कोशी प्रदेशको वित्तीय सूचकांकको समीक्षा
काठमाडौँ । कोशी प्रदेशमा बैङ्क तथा वित्तीय संस्थाको कुल निक्षेप परिचालन ३.०६ प्रतिशतले बृद्धि भएर चार खर्ब ९२ अर्ब रुपियाँ पुगेको छ ।
नेपाल राष्ट्र बैङ्क विराटनगर कार्यालयले सार्वजनिक गरेको चालु आर्थिक वर्ष २०८१÷८२ मा कोशी प्रदेशको आर्थिक गतिविधि अध्ययन अर्धवार्षिक प्रतिवेदनका अनुसार पछिल्लो समय रेमिट्यान्स आप्रवाह, विद्युतीय कारोबारमा भएको बृद्धि, तथा बैंकिङ सेवा विस्तार भएकाले निक्षेप परिचालन बढेको देखिएको हो ।
कर्जा प्रवाहमा १.२ प्रतिशतको बृद्धि
समिक्षा अवधिमा कुल कर्जा प्रवाहमा पनि १.२ प्रतिशतले बृद्धि भएको छ । अध्ययनका अनुसार सो अवधिमा प्रवाहित कुल कर्जामध्ये कृषि कर्जाको हिस्सा ९.७ प्रतिशत, औद्योगिक कर्जाको हिस्सा २५.२ प्रतिशत र सेवा क्षेत्रमा प्रवाहित कर्जाको हिस्सा ६५.१ प्रतिशत रहेको छ । समिक्षा अवधिमा कोशी प्रदेशमा कर्जा निक्षेप अनुपात ११९.० प्रतिशत रहेको छ । अघिल्लो आर्थिक वर्षको पुस मसान्तमा उक्त अनुपात १२१.२ प्रतिशत रहेको थियो ।
गत वर्ष पुस मसान्तको तुलनामा यो वर्षको पुस मसान्तमा कोशी प्रदेशमा बैङक तथा वित्तीय संस्थाले प्रवाह गरेको कर्जा १०.२ प्रतिशतले कमी भई पाँच खर्ब ८६ अर्ब पुगेको छ ।
गत पुस मसान्तसम्म बैङ्क तथा वित्तीय संस्थाले कोशी प्रदेशमा परिचालन गरेको कुल निक्षेपमा चल्ती निक्षेपको अंश ५.९५ प्रतिशत, बचत निक्षेपको अंश ४८.५६ प्रतिशत, मुद्दती निक्षेपको अंश ३९.६३ प्रतिशत र अन्य निक्षेपको अंश ५.८६ प्रतिशत रहेको छ । जुन असार मसान्तमा कुल निक्षेपमा चल्ती निक्षेपको अंश ६.५३ प्रतिशत, बचत निक्षेपको अंश ४४.२७ प्रतिशत, मुद्दती निक्षेपको अंश ४३.१९ प्रतिशत र अन्य निक्षेपको अंश छ प्रतिशत रहेको थियो ।
समीक्षा अवधिमा चल्ती निक्षेप र मुद्दती निक्षेप रकम क्रमशः ६.२० प्रतिशत र ५.४४ प्रतिशतले घटेको छ भने बचत निक्षेप र अन्य निक्षेपको रकम क्रमशः १३.०६ प्रतिशत र ०.५२ प्रतिशतले बढेको छ ।
मुद्दती निक्षेपको ब्याजदर गत वर्षको ब्याजदर भन्दा कम रहेका कारण मुद्दती निक्षेप घटेको तथा रेमिट्यान्समा आएको बृद्धि तथा बैङ्क तथा वित्तीय संस्था बाहेकका क्षेत्र प्रति मानिसहरुको घट्दो विश्वासका कारण बचत निक्षेपमा बृद्धि भएको देखिएको अध्ययनले देखाएको छ ।
निक्षेपकर्ताको संख्या ४.१ प्रतिशतले बृद्धि
कोशी प्रदेशमा गत असार मसान्तको तुलनामा पुस मसान्तमा निक्षेपकर्ताको संख्या ४.१ प्रतिशतले बृद्धि भई ७९ लाख ७२ हजार पुगेको छ भने ऋणीहरुको संख्या ०.८५ प्रतिशतले कमी भई तीन लाख पाँच हजार पुगेको छ । बजारमा देखिएको शिथिलताका कारण कर्जाको मागमा कमी आएको र बढ्दो निष्कृय कर्जाले पुँजी पर्याप्ततामा देखिएको दबाबको कारणले बैङ्क तथा वित्तीय संस्थाले कर्जा प्रवाह गर्न नसकेका कारण ऋणीहरुको संख्यामा कमी आएको देखिन्छ ।
विपन्न वर्ग कर्जा २१.९८ प्रतिशतले कमी
चालु आर्थिक वर्ष असार मसान्तको तुलनामा पुस मसान्तसम्म विपन्न वर्ग कर्जा २१.९८ प्रतिशतले कमी भई ४२ अर्ब ७९ करोड पुगेको छ । जुन अघिल्लो वर्षको पुस मसान्तमा उक्त कर्जा ४५ अर्ब २५ करोड रहेको थियो ।
गत पुस मसान्तसम्म कुल कर्जाको तुलनामा विपन्न वर्ग कर्जाको हिस्सा ७.३ प्रतिशत रहेको छ । गत असार मसान्तको तुलनामा पुस मसान्तमा सहुलियतपूर्ण कर्जा ३९.५ प्रतिशतले घटेर ११ अर्ब ९२ करोड पुगेको छ । अघिल्लो वर्षको पुस मसान्तमा उक्त कर्जा ३३ अर्ब ३८ करोड रहेको थियो ।
सहुलियतपूर्ण कर्जाको हिस्सा २.०३ प्रतिशत
गत पुस मसान्तमा कुल कर्जामा सहुलियतपूर्ण कर्जाको हिस्सा २.०३ प्रतिशत रहेको छ । कोशी प्रदेशमा गत पुस मसान्तसम्म तोकिएको क्षेत्रमा प्रवाह भएको कुल कर्जा एक खर्ब ९६ अर्ब २५ करोड ४२ लाख रहेको छ । तोकिएको क्षेत्रमा प्रवाह भएको कर्जा मध्ये कृषि क्षेत्रमा ९५ अर्ब ७५ करोड ४२ लाख, उर्जा क्षेत्रमा चार करोड ११ लाख, साना तथा मझौला उद्योग क्षेत्रमा ९० अर्ब ८९ करोड ६८ लाख र पर्यटन क्षेत्र तर्फ नौ अर्ब १९ करोड १८ लाख रहेको छ ।
ए.टि.एम संख्या ७११
चालु आर्थिक वर्षको पुस मसान्तमा कोशी प्रदेशमा कुल ए.टि.एम संख्या ७११ पुगेको छ । यसमध्ये मोरङ जिल्लामा सबैभन्दा बढी २०८ वटा ए.टि.एम रहेका छन् भने ओखलढुङ्गा र खोटाङ जिल्लामा सबैभन्दा कम १०÷१० वटा ए.टि.एम. रहेका छन् ।
बैङ्क तथा वित्तीय संस्थाका शाखा १८४६
कोशी प्रदेशमा गत पुस मसान्तसम्म वाणिज्य बैङ्कका ७६२, विकास बैङ्कका १९५, वित्त कम्पनीका ३६ तथा लघुवित्त वित्तीय संस्थाका ८५३ गरी जम्मा १८ सय ४६ शाखाहरू रहेका छन् । यस मध्ये मोरङ जिल्लामा सबैभन्दा बढी ४५० शाखा र ताप्लेजुङ जिल्लामा सबैभन्दा कम ३९ शाखा रहेका छन् । त्यसैगरी, झापामा ३५०, सुनसरीमा ३३५, उदयपुरमा ११५, इलाममा ९७, धनकुटामा ८४, पाँचथरमा ६८, संखुवासभामा ६०, भोजपुरमा ५५, ओखलढुङ्गामा ५४, तेह्रभुममा ४९, खोटाङमा ४८ र सोलुखुम्बुमा ४२ वटा शाखा रहेका छन् । गत असार मसान्तसम्म कोशी प्रदेशमा बैङ्क तथा वित्तीय संस्थाका कुल १८ सय ३७ शाखाहरू रहेका थिए ।
फाइबर सिमेन्ट बोर्ड उद्योग सञ्चालनमा : आइएमई ग्रुपको डेढ अर्ब लगानी
काठमाडौं । आइएमई ग्रुपको डेढ अर्ब लगानीमा नेपालमै पहिलो पटक अन्तर्राष्ट्रिय गुणस्तरको फाइबर सिमेन्ट बोर्ड उत्पादन गर्ने उद्योग, एभरेष्ट फाइबर सिमेन्ट बोर्ड उद्योग आजदेखि सञ्चालनमा आएको छ।
उद्योग, वाणिज्य तथा आपूर्ति मन्त्री दामोदर भण्डारीले बुधवार काठमाण्डौमा आयोजित कार्यक्रममा उद्योगको उदघाटन गर्दै सो उद्योगबाट उत्पादित फाइबर सिमेन्ट बोर्ड तथा त्यसबाट निर्माण हुने विविध उत्पादनहरूलाई औपचारिक रूपमा सार्वजनिक गर्नुभयो।
कार्यक्रमलाई सम्बोधन गर्दै मन्त्री भण्डारीले स्वदेशमै गुणस्तरीय, वातावरणमैत्री र अत्याधुनिक प्रविधिमा आधारित उद्योगको स्थापना हुनु नेपालको औद्योगिक विकासतर्फको महत्त्वपूर्ण पाइला रहेको बताउनु भयो । मन्त्री भण्डारीले यो उद्योगले केवल आयात प्रतिस्थापन मात्र होइन, निर्माण क्षेत्रलाई दिगो विकासको बाटोमा डोर्याउने भएकाले सरकारले उत्पादनमुखी लगानीलाई सधैं प्रोत्साहन दिने उल्लेख गर्नु भयो ।
सो समारोहलाई सम्बोधन गर्दै नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघका अध्यक्ष तथा आइएमई ग्रुपका अध्यक्ष चन्द्र प्रसाद ढकालले स्वदेशी कच्चा पदार्थ र स्थानीय स्रोतको प्रयोग गरी निर्माण क्षेत्रमा योगदान पुर्याउने गरी नयाँ उद्योग स्थापना गरेको बताउनु भयो । यसले देसभित्र रोजगारी सिर्जना गर्ने र नेपालमै उत्पादन हुने भएकाले आयात प्रतिस्थापन भई ठुलो मात्रामा विदेशी मुद्रा बाहिरिनबाट जोगिँदा आत्मनिर्भर अर्थतन्त्रतर्फको मार्ग प्रशस्त गर्ने पनि अध्यक्ष ढकालले उल्लेख गर्नु भयो । स्वदेशी सीप, स्थानीय स्रोत र सम्भावनामार्फत नेपालभित्रै अन्तर्राष्ट्रिय स्तरका निर्माण सामग्रीको उत्पादन सम्भव भएको सन्देश यस उद्योगले दिएको पनि अध्यक्ष ढकालको भनाइ थियो।
आइएमई ग्रुप अन्तर्गत करिब डेढ अर्ब रुपैयाँको लगानीमा स्थापना गरिएको यो उद्योग रौतहट जिल्लाको फतुवा विजयपुर नगरपालिका–६ मा अवस्थित छ। यो उद्योगमा कच्चा पदार्थ मिसावटदेखि बोर्ड कटिङ, प्रेसिङ र ड्रइङसम्मका सम्पूर्ण प्रक्रिया पूर्ण रूपमा अटोमेटेड प्रविधिमा आधारित छन्। उद्योगले दैनिक ७५ हजार स्क्वायर फिट सिमेण्ट फाइवर बोर्ड उत्पादन गर्न सक्ने क्षमता राख्छ । यहाँ उत्पादित बोर्डहरू ४ फिट लम्बाइ, ८ फिट चौडाइ, र ४ एमएमदेखि ३० एमएम मोटाइमा उपलब्ध छन्। यी बोर्डहरू लचकदार, अग्नि–प्रतिरोधी, घाम–पानीले असर नपर्ने, वातावरणमैत्री तथा अत्यन्तै टिकाउ छन्।
फाइबर सिमेन्ट बोर्डको प्रयोग भवनको बाहिरी भाग, पाटीशन, फल्स सिलिङ, मोडुलर किचन, इको प्यानल लगायत विभिन्न संरचनामा गरिन्छ। यहाँसम्म कि इँटा र प्लास्टरको विकल्पमा पूर्ण संरचना निर्माण समेत गर्न सकिन्छ, जुन १०–१५ दिनमै तयार पार्न सकिने भएकाले यसको माग नेपालमा मात्र होइन, अन्तर्राष्ट्रिय बजारमा समेत तीव्र रूपमा बढ्दो छ।
प्राकृतिक प्रकोप जस्तै, भूकम्प, बाढी वा पहिरोका बेला आपत्कालीन संरचना निर्माणमा समेत यस उद्योगका उत्पादित बोर्डहरू छिटो, सस्तो र दिगो विकल्प बन्ने छन्। प्लास्टर वा रङ्गको झन्झट नहुने भएकाले समय र लागतमा उल्लेखनीय बचत हुनेछ।
यस उद्योगले स्थानीय रोजगार प्रवर्द्धनमा जोड दिएको छ। हाल करिब २०० जनाले प्रत्यक्ष वा अप्रत्यक्ष रोजगारी पाएका छन्, जसमा ९८ प्रतिशतभन्दा बढी स्थानीय जनशक्ति र ४० प्रतिशतभन्दा बढी महिला कामदार छन्। उनीहरूले प्रोसेससङदेखि प्याकिङसम्मका सबै काममा संलग्न छन् । एभरेष्ट फाइबर सिमेन्ट बोर्ड प्रा.ली ले वातावरणमैत्री, गुणस्तरीय र प्रतिस्पर्धी उत्पादनमार्फत निर्माण क्षेत्रमा महत्वपूर्ण योगदान गर्ने लक्ष्य लिएको छ।
शिवदेखि पतञ्जलिसम्म : योगको ऐतिहासिक यात्रा
केपी शर्मा ओली
आज जुन २१ तारिख अथवा वर्ष भरिको सबैैभन्दा लामो दिन । आज योग प्रारम्भ गरिएको दिन । हजारौं वर्षअघि, धेरै वर्ष अघि, धेरै हजार वर्ष अघि शिवले आफ्ना सप्तऋषि भनिने शिष्यहरुलाई अगाडि राखेर पहिलो योग शिक्षा प्रदान गर्नुभएको दिन, उत्तरायनबाट सूर्य दक्षिणयान लाग्ने दिन योग प्रारम्भ भएको शास्त्रअनुसार मानिन्छ । त्यसै दिनलाई संयुक्त राष्ट्रसङ्घले विश्व योग दिवसका रुपमा मानेको छ । यस दिवसको सन्दर्भमा म सबैैमा हार्दिक शुभकामना व्यक्त गर्न चाहन्छुु ।
अर्थात्, योग मानव जातिको कल्याणका लागि, मानिसको शारीरिक स्वास्थ्य, मानसिक स्वास्थ्य र मानिसको मानवीय प्रवृत्ति अर्थात् सामाजिकपन, सामाजिक प्रवृत्तिको विकास र त्यसको कार्यान्वयनका लागि योग सिर्जना र विकास हुँदै आएको छ ।
बीचमा योग अलिकति लुप्त भयो । आज योग अलिकति भड्किन पनि खोजेको छ । योगबाट योगातिर जान खोजेको छ । योगा होइन, योग हो । योगाको कुनै अर्थ हुँदैन, योगको अर्थ हुन्छ । दीपक नाम मैले भन्दा बत्ति हुन्छ, ज्योति हुन्छ, उज्यालो हुन्छ, अनेक होला तर बिगारेर अर्को नाम राखें भने त्यसको अर्थ हुँदैन । त्यस्तै योगलाई योगा बनाउनुु हुँदैन । योग हो ।
योग पहिलो शिवबाट उत्पत्ति भएको थियो अर्थात् यस धर्तीमा योग उत्पत्ति भएको थियो । यहाँका पूर्खाहरुबाट, यहाँका अग्रजबाट भएको हो । हामी पूर्खालाई भगवान भन्छौंं । हामी भगवान दुईवटा चिजलाई मान्छौंं । एउटा पूर्खाहरुलाई मान्छौंं, शिव, दुर्गा, मातादेवी, देवता, विष्णु, ब्रह्मा जेसुकै भन्नुस्, जति देवताको नाम लिइन्छ, ती सबैै पूर्खा हुन् । पूर्खालाई हामी देवतुल्य मान्छौंं र देवता भन्छौंं । अर्को हामी प्रकृतिलाई देवता मान्छौंं । अघि यहाँ गायत्री संस्थाले गायत्री वाचन भनिरहेको थियो–सूर्य देवता, चन्द्र देवता, वरुण, मरुता देवता आदि अथवा पानी पनि देवता हो, जसले हाम्रो जीवन चलाएको छ । मरुता अर्थात् हावा जसले अक्सिजन दिएर हामीलाई बचाएको छ । जीवनका लागि सबैैभन्दा महत्वपूर्ण हावा छ, अक्सिजन छ । जुन बिना हामी दुई तीन मिनेटभन्दा बढी बाँच्न सक्दैनौं । त्यस्तो अक्सिजन, त्यो हाम्रा लागि भगवान हो, हाम्रा लागि जीवनदायीनी हो । त्यसकारण हामी गर्भमा हुँदा पनि अक्सिजनबाट बाँचेका हुन्छौंं र जन्मपश्चात् पनि अक्सिजनबाट बाँचेका हुन्छौंं । जीवनभरी अक्सिजनबाट बाँचेका हुन्छौंं । त्यो सबैैभन्दा महत्वपूर्ण हुन्छ । त्यसकारण वायु जो देखिंदैन, वायुमा धुलो उड्यो भने धुलो देखिन्छ तर वायु देखिंदैन । वायु अदृश्य छ । त्यो वायु पनि देवता हो भनेर अघि भर्खर मन्त्र उच्चारण गर्नुभयो । अर्थात् हाम्रा पूर्वजहरु धेरै ज्ञानी थिए, विश्व शान्ति भने, वनस्पतय शान्ति भने, आकाश शान्ति भने, पृथ्वी शान्ति भने सबैैतिर शान्ति भने । आज आकाश शान्तिको कति अर्थ र महत्व रहेछ, पृथ्वी शान्तिको कति महत्व रहेछ, त्यो हामी बुझ्दै छौंं । धेरै सोचेर, चिन्तन गरेर निष्कर्षहरु निकालेर, अनुभूतिहरुलाई ज्ञानमा परिणत गरेर, ज्ञानहरु संग्रह गर्दै ज्ञानलाई व्यवहारमा हेर्दै, अनुभूतिलाई अनुभवमा बदलेर, अनुभवहरुलाई संहग्र गर्दै ज्ञानमा बदलेर, ज्ञानलाई प्रयोगहरुमार्फत तिनलाई सिद्धान्त र सूूत्र बनाएर अगाडि बढ्ने कामहरु भइरहेको छ ।
यसै सन्दर्भमा आज हामी जुन अष्टाङ्ग योगका चर्चा गर्छौंं, म त्यसको अलिकति मात्रै चर्चा गर्न चाहन्छुु ।
पहिले योगको प्रारम्भ भयो शिवबाट । त्यसकारण शिवलाई आदियोगी भनिन्छ । त्यसपछि विश्वामित्रको समय आयो र विश्वामित्रले योग विकास गर्नुभयो । विश्वामित्रले योग मात्रै विकास गर्नु भएन, विश्वामित्रका सुपुत्र सुश्रुतले लगभग तीन हजार वर्ष अगाडि सर्जरी विद्याको विकास गर्नुभयो । त्योभन्दा अगाडि चरकले जसरी आयुर्वेदको विकास गर्नुभयो, यी सबैै योगबाट प्रारम्भ भएका छन् । विश्वामित्रका पिताजीले आफ्ना नाती चरकलाई सर्जन डाक्टर बनाउनुभयो । अहिले पनि संग्रालयहरुमा चरकले चलाएका सर्जरीका उपकरणहरु अहिलेसम्म पाइन्छ । चरकसंहिता लिखित रुपमा पाइन्छ । जो, तीन हजार वर्ष लगभग अगाडि हो । जति बेला अक्षरहरु दुनियाँमा आए । अक्षरहरु आएपछि ३२ सय वर्षको आसपासका बेला अथवा महाभारत युद्धको लगत्तैपछि जसको समयमा हुनुपर्छ, अक्षरहरु आएपछि त्यसैबेला वेदव्यासले श्रुति र स्मृतिमा रहेको वेदलाई अपौरुषीय अथवा मानवद्वारा निर्मित वेद होइन भनिएको हो । किनभने कोही रचनाकार थाहा छैन, अज्ञात रचनाकार, यो परम्परा हुँदै आयो, कसले बनायो भन्ने थाहा छैन । त्यसो भएको हुनाले यसलाई अपौरुषीय समेत भनियो । अथवा मानव निर्मित होइन, देव निर्मित भनियो भन्ने भनाइ छ । वेदलाई वेदव्यास भनिन्छ, किनभने उनले लिपि सिकेर लिपिमा वेदलाई उतारेपछि यो मानवीय अथवा मानव भयो । वेदव्यासको आलोचना पनि भयो, विरोध पनि भयो । यो अलौकिक मानवताभन्दा बाहिरको, मानव सिर्जितभन्दा बाहिरको अपौरुषीय चिजलाई पौरुषीय अथवा मानवको सिर्जना, यो असिर्जनीय चिजलाई सिर्जनामा परिणत गराए र यो पाप कर्म गरे यिनले भन्ने खालका धर्मान्धहरुले भने ।
जनकको समयमा वेदको गार्गी, मैत्री आदि ऋषिमुनि, विदुषीहरुले तयार गर्दा ती लिपिमा तयार गरिएको थिएन, वाणीमा तयार गरिएको थियो, मनमनै रचना गरेर प्रस्तुत गरिएको थियो । त्यो श्रुतिबाट स्मृतिमा रहेको थियो । स्मृतिबाट फेरि प्रवचनमा गएर फेरि श्रुतिमा जान्थ्यो । यो सिलसिलाबाट आयो ।
विश्वामित्रको समय एउटा चमत्कारको समय थियो, योग विज्ञानको सन्दर्भमा र अरु विभिन्न विज्ञानको सन्दर्भमा । हामी सबैैलाई थाहा छ, विश्वामित्र सत्ययुग र त्रेतायुगको बीचको समयको अथवा संक्रमणकालीन समयको हुनुहुन्थ्यो । विश्वामित्रले राम–लक्ष्मणलाई शिक्षादीक्षा दिनुभएको थियो । राम–लक्ष्मण त्रेतायुगको हुनुहुन्थ्यो । दशरथ र पर्शुरामहरु सत्ययुगका हुनुहुन्थ्यो । रामले धनुष भंग गरेपछि पर्शुरामले आएर राम–लक्ष्मणसँगको विवाद गर्दा राममाथि भुलवस बञ्चरो प्रहार गर्न खोज्दा बञ्चरो उठेन, प्रहार हुन सकेन । फेरि कोसिस गर्दा झन् कमजोर भए । कतिपय कुराहरु मिथमा आधारित हुन सक्दछ । मिथ भए पनि हाम्रा शास्त्रका (तथ्य प्रमाणित भनौं) विज्ञान प्रमाणित होइन । उनले बचपनमा वा सानैमा आपूmलाई कुनै भविष्यवाणी भएको थियो, तिमी सत्ययुगको अन्तिम प्रतिनिधि पात्र हौ र सत्ययुग त्यतिबेला समाप्त हुनेछ, जतिबेला तिमीले तिम्रो अगाडि एउटा यस्तो व्यक्ति भेट्नेछौं, जसमाथि तिमीले भुलवस प्रहार गर्न खोज्ने छौं । तिम्रो अहंकार त्यहीँ समाप्त हुनेछ । तिम्रो तागत समाप्त हुनेछ । पहिलो कुरा, त्यो व्यक्तिलाई भेट्ने बित्तिकै तिम्रो आधा शक्ति उसमा गइहाल्छ । उसमाथि भुलबस प्रहार गर्न खोज्दा अर्को शक्ति आधा फेरि जान्छ । फेरि आक्रोशित भएर तिमीले प्रहार गर्न खोज्दा तिम्रो फेरि आधा शक्ति गएपछि तिमीसँग एकदमै थोरै शक्ति मात्रै बाँकी रहन्छ । र ऊ जो व्यक्ति ऊ आफैँ एउटा अवतार हो र उसँग असाधारण शक्ति हुन्छ । त्यसमाथि पहिलो देख्ने बित्तिकै तिम्रो आधा शक्ति उसमा सरेपछि असाधारण शक्तिवान् हुन्छ । अर्को पल्ट फेरि आधा बाँकी रहेको आधा सरेपछि र फेरि अर्को प्रहार गर्न खोज्दा आधा शक्ति सरेपछि तिम्रो शक्ति समाप्त हुन्छ, बुझ्नु । अब तिम्रो युग समाप्त भयो अर्थात् सत्ययुग समाप्त भयो र त्रेतायुग प्रारम्भ भयो । यसरी पर्शुराम र रामको भेट एउटा संयोगले हुन्छ, धनुष भंगको प्रसङ्गले हुन्छ, राम–सीता विवाहको प्रसङ्गमा हुन्छ र त्यसै प्रसङबाट पर्शुराम र रामको भेटबाट नै शिवको धनु अथवा यहाँनेरी शिवको प्रसङ्ग आउँछ । अघि मैले भनेँ, शिवले योगको प्रारम्भ गर्नुभएको थियो भनेर । शिवले राखेको धनु जनकपुरमा राजा जनकको दरबारमा छँदै थियो, जसलाई सीताले खेलाउने गर्थिन् । त्यही धनुको ताँदो चढाउन खोज्दा भाँचियो । यसरी सुरु भयो राम पर्शुराम मिलापको प्रसङ्ग । त्यही मिलापबाट पर्शुरामले थाहा पाए कि अब मेरो युग समाप्त भयो । अब रामको युग प्रारम्भ भयो । यही संक्रमणकालीन युगमा, जस्तोमा हाम्रो तानाशाहीबाट गणतन्त्र, लोकतन्त्रमा आयो, राजतन्त्रबाट गणतन्त्रमा आयो । यो संक्रमणकालीन युुग हो । कसैलाई मन पर्ला, कसैलाई नपर्ला । पर्शुरामलाई पनि मन परेको थिएन आफ्नो युग समाप्त भएको तर के गर्ने ! युग समाप्त, युग समाप्त हो । आफ्नो युग समाप्त भएपछि त्यो युग समाप्त भयो । अर्को मन पर्नु नपर्नुको केही पनि अर्थ छैन । यो यति बलवान हुन्छ समय कि, त्यो परिवर्तन भयो भयो ।
विमारी भएपछि म आफैँ पनि ध्यान गर्छु । तर जेलमा हुँदा मलाई के के यातना, कस्तो थियो, त्यो त्यतापट्टि जान चाहन्नँ । जेलमा हुँदा मलाई उपचार उपलब्ध थिएन । पेनकिलर जम्माजम्मी दिइन्थ्यो । लगातार मलाई पेट्टिक अल्सर भएको थियो । डिउडेनिम अल्सर भएको थियो । त्यो अल्सरले घाउ भएको थियो पेटमा र त्यसमा भतभत पोल्थ्यो र सहन नसक्ने अवस्था बन्थ्यो । कहिले कहिले धेरै ब्लड जान्थ्यो मुखबाट । अनि ट्युबरक्लुुसिस त्यसमाथि थपियो (टिभी) । म एकदम सिठ्ठा थिएँ, एकपल्ट अलिक ठिक भएपछि नापिहेरेको तौल ३७ केजी रहेछु । त्यस अवस्थामा पेनकिलर मात्र दिइन्थ्यो । पेन किलर औषधि होइन । सोझै प्रत्यक्ष पेनकिलर हो, त्यसपछि किड्नी किलर हो, अरुथोक किलर हो, स्वास्थ्य किलर हो, अनेक चिज किलर हो । औषधि होइन पेन किलर । अब त्यही मात्र मलाई दिन्थ्यो । त्यतिबेरै मरिहालियो भने त के गर्ने पछि उपचार पनि गर्न पाइँदैन । अहिले बाँचियो भने जे जे फेल भए पनि पछि ठिकठाक गरौला भन्ने हुुन्थ्यो । नभन्दै किड्नी फेल भयो । बाहिर आएपछि किड्नी फेल भयो । बाहिर आएर जाँच्ने बित्तिकै मेरो किड्नी फेल हुनेतिर बाटो लाग्न थालिसकेको थियो । मैले रोक्न खोजेँ र जोगाउन खोजेँ तर त्यो जबरजस्त आक्रमणमा परिसकेको थियो पेनकिलर । त्यसको आक्रमणमा परिसकेको थियो । त्यसकारण त्यो फर्किन सक्ने अवस्थामा थिएन । त्यसले विनम्र अनुरोधका साथ भन्यो किड्नीले प्लिज म अब रहन टिक्न सक्दिनँ, मेरो समय गयो, मलाई जान दिनुस् । अरु केही उपाय छ, गर्नुस् । होइन भने म सँगै तपाईं पनि हिंड्नुस् । अनि मैले अरु उपायहरु खोजें, अप्रेसन गरेँ । अप्रेसन त्यस अवस्थामा गर्नै प¥यो । त्यहाँनिर ध्यानले हुँदैन ।
त्रेतायुग र द्वापरयुगको बिचमा फेरि कपिलमुनिले योगलाई अगाडि बढाउनुभयो । उहाँले सांख्य दर्शन प्रतिपादन गर्नुभयो । योगको निरन्तरता त्यसरी आयो । त्यसपछि इसापूर्व २ सयदेखि इसाको २ सयसम्म अथवा यो चार वर्षको बिचमा पतञ्जलि भन्ने एकजना व्यक्ति निक्लिनुभयो । उहाँँको जन्मस्थान कहाँ भन्दा मान्छेहरुले व्याख्याहरु अनौठो अनौठो गर्छन् । म त्यसमा भ्रम पर्नु हुँदैन भन्छु । कसको जन्मस्थान कहाँ फेरि मान्छेहरुलाई रिस उठ््छ । शिव यहीँका थिए भन्ने कुरामा पनि कुनै दुविधा छ र ? बृहस्पति चतराका थिए भन्ने कुरामा कुनै दुविधा छ र ? चतराबाट कोशी नदी पार गरेर पश्चिमतिर आएर राम–लक्ष्मणलाई शिक्षादीक्षा दिएका थिए । त्यो शास्त्रमा भनेको छ, मैले भनको त होइन । वेदव्यास तनहुँमा जन्मेका थिए, शास्त्रले भन्छ । महाकालीको किनारमा तप गरेका थिए, शास्त्रले भन्छ । व्याकरणका महान् व्याकरणाचार्य पाणिनि अर्घाखाँचीका थिए, शास्त्रले भन्छ, मैले भनेको होइन । अर्घाखाँचीमा पणेना गाउँ त्यहाँ छँदैछ, अस्ति भर्खर हामीले पाणिनि सम्मेलन मनायौं । त्यहाँ एउटा के देखाए भने, पाकिस्तानमा जन्मिएका ऋषि पाणिनि अर्घाखाँची आए रे तर त्यस्तो कुरा होइन । अर्घाखाँचीमा जन्मिएका, अर्घाखाँचीमा हुर्किएका, अर्घाखाँचीमा शिक्षादीक्षा आर्जन गरेका त्यस्ता विद्वान हुन् पाणिनि ।
विश्वामित्रले शिक्षादीक्षा दिँदा अथवा सुश्रुतले सर्जरी विकास गर्दा अथवा चरकले आयुर्वेद विज्ञान विकास गर्दा, आरोग्य विज्ञान विकास गर्दा विश्वको पहिलो विश्वविद्यालय खुलेको थिएन । त्यसो भएर यो यहीँका व्यक्तिहरुबाट सुरु भएको हो । तर यो विश्व कल्याणका लागि, समग्र मानव जातिका लागि कल्याण भएको हो । यसको भूगोलको सीमासँग सम्बन्ध छैन, यो विश्वव्यापी छ । यो कुनै सम्प्रदायसँग सम्बन्धित छैन, यो विश्वव्यापी छ । यसरी पतञ्जलि अर्को एउटा विद्वान अर्घाखाँचीमै जन्मनुभयो र अष्टाङ्ग योगको विकास गर्नुभयो । योगलाई पतञ्जलीले सूूत्रीकृत गर्नुभएको छ । यहाँ महत्वपूर्ण कुरा के छ भने, उहाँले योगलाई चार भागमा बाँढ्नुभएको छ । चार पाद भन्नुभएको छ । पाद भनेको पाउ हो । त्यो चार भागको पहिलो भागमा ५६ सूूत्रहरु छन् । दोस्रो भागमा ५१ सूूत्रहरु छन् । तेस्रो भागमा ३३ सूूत्रहरु छन् । चौथो भागमा ३४ सूूत्रहरु छन् । यसरी पतञ्जलि योगको चार पाद, चार भाग छ । यी अष्टाङ्ग योगका आठवटा (अष्टाङ्ग) सूूत्रहरु दोस्रो भागमा पर्दछन् । यसलाई धेरै महत्व दिएको छ, जीवनका लागि र समाजका लागि । अघि डाक्टरले भन्नुभयो, यो ऋषिमुनिका समयको वा ऋषि मुनिका तरिकाका कुराहरु दैनिक जीवनमा धेरै काम लाग्दैन । हामीले योगलाई दैनिक जीवन, हाम्रो जीवनचर्या बनाउनुपर्दछ ।
हामी कोही ऋषिमुनि बनाउन, तपस्वी बनाउन मान्छेहरुलाई खोजिराखेका छैनौं । मान्छेहरुलाई योग गुरु बनाउन खोजिराखेका छौं, हरेकलाई योगी बनाउन खोजिराखेका छौं । त्यसमध्येबाट केही योग गुरु हुनुहोला, केही योग गुरुमा विकास हुनुहोला तर हामीले कमाउनु पनि पर्छ आजको समयमा । फेरि कमाउनु सुख भोग आदि इत्यादि फेरि ऋषिमुनिका भाषणले काम गर्दैन । खानु त पर्छ नै । आरोग्यका कुरा गर्दा, स्वास्थ्यका कुरा गर्दा तीनटा कुरामा ध्यान दिनु पर्दछ । पहिलो कुरा ः खाना हो । जसलाई हामी आहार भन्छौं । दोस्रो योग, विहार, व्यायाम काम हामी जे नाम दिउँ । तेस्रो आराम गर्नुपर्दछ । खाना, काम र आराम तीनवटा चिजको सन्तुलन । सन्तुलित भोजन, राम्रो भोजन, स्वस्थ भोजन, विषादीरहित भोजनमा हामीले ध्यान दिनुपर्दछ, खासगरी योगीहरुले । किनभने सन्तुलित शुद्ध पेट भर्नका लागि होइन, स्वास्थ्यका लागि खाने हो भन्ने कुरा हरेकले बुझ्नुुपर्दछ, स्वास्थ्यका लागि खाने । त्यसकारण विषादीयुक्त खाना होइन, विषादी नभएको स्वस्थ र शुद्ध खाना, अर्गानिक त्यस्तो खाना हामीले खानु पर्दछ । ठिक्क खानु पर्दछ । खाना हुने खालको सुखाद्य खानुपर्दछ । खाना नहुने खालको खाने कुराले स्वास्थ्यलाई बिर्गाछ । त्यसकारण तीनटा चिजको सन्तुलन हुनुपर्दछ । सबैै योगीहरुले बुझ्नुपर्ने कुरा के छ भने, आहार, विहार र आराम यी चिजहरुको सन्तुलन राम्ररी मिलाउनु पर्दछ ।
अष्टाङ्ग भनेको धेरै महत्वपूर्ण छ, त्यसको निचोड निकालेर आठवटा सूूत्रहरुलाई, पहिलो सूूत्र त नेपाललाई अहिले सबैभन्दा चाहिएको सूत्र त पहिलो सूत्र छ, जहाँबाट १९४ वटा सूत्र सुरु हुन्छ । पहिलो सूत्र अर्धवाक्य छ । अर्धवाक्य भनेको, अथः योगानुशासनम् । अब योग अनुशासन प्रारम्भ हुन्छ । योग बन्ने बित्तिकै अनुशासनको कुरा आउँछ । आज नेपाली समाज पीडित केमा छ भने अनुशासनको समस्या हो, अनुशासनहीनता । अनुशासन योगको पहिलो सूत्र हो । अनुशासनमा बस्न सकिएन भने ज्ञानले र ध्यानले केहीले पनि हुँदैन । ध्यानको पनि अनुशासन हुन्छ नि, ध्यान गर्दै छ कपाल चलाएको छ, चलेको छ, यता पनि हेर्दै छ, उता पनि हेर्दै छ, त्यो अनुशासनमै बसेन भने ध्यान कसरी हुन्छ ? ध्यानको आफ्नै पनि अनुशासन हुन्छ । हरेक चिजको अनुशासन हुन्छ । समाजका अनुशासन हुन्छ । यसरी अष्टाङ्ग योगलाई आठ भागमा र आठ वटा सूत्र छन् । त्यो सूत्रमध्ये यम एउटा, नियम अर्को र नियम समाजसँग, व्यक्तिसँग सम्बन्धित छ तर समाजसँग त्यो सोझै सम्बन्धित के हुन्छ भने यमले पाँच वटा सूत्र भन्छ, पहिलो सूत्र भन्छ अहिंसा । आज विश्वलाई शान्ति चाहिएको छ । हिंसा होइन, अहिंसा चाहिएको छ । हाम्रा पूर्खाहरुले उहिलेदेखि भन्ने गर्दथे, ॐ शान्ति शान्ति शान्ति कति महत्वपूर्ण छ आज पनि । यही यम र नियम मात्रै बुझिदिए हतियारधारीहरुले भने, अहंकारधारीहरुले भने, हतियार मात्रै केही खतरा होइन । हतियार आफैँ पड्किंदैन, बन्दुक आफैँ पनि पड्किंदैन । त्यसमा गोली हुन्छ, जो बहुत खतरनाक हुन्छ । मान्छेको अहंकार जो हो, त्यसले गर्दा हतियार बनाउँछ, हतियार चलाउँछ, विनाश गर्छ, विनाशमा रमाउँछ, विनाशमा थप अहंकार पैदा गर्छ र अहंकारी हुन्छ । त्यसकारण हिंसा होइन, अहिंसा । अष्टाङ्ग योगको पहिलो हामीले जान्नै पर्ने र हाम्रो व्यवहारमा लागु गर्नुपर्ने कुरा के हो भने अहिंसा । दोस्रो यम मध्ये दोस्रो सत्य । सत्य व्यवहार गर, असत्य नगर । यो दुनियाँ तपाईं हामी सबैै सत्यमा चल्यौ भने, असत्य अपनाएनौं भने सुन्दर हुँदैन र ? नचाहिने, आपूmलाई आवश्यकता नभएका कुराहरुमा लोभ नगर, अनुशासनमा बस, ब्रह्मचार्यधारण गर, यिनै कुराहरु भनिएको छ । नियममा भनिएको छ, आपूmलाई स्वस्थ राख शौच पहिलो सूत्र । आपूmलाई स्वस्थ राख, शारीरिक हिसाबले स्वच्छ राख, मानसिक हिसाबले स्वच्छ राख, स्वच्छ मन राख । अघि डाक्टरले भन्नुभयो खुशी, स्वच्छ मनले खुशी पलाउँछ । म आफ्नो अनुभव भन्छु, म देशका लागि काम गर्छु, जनताका लागि काम गर्छु, सुशासनका लागि काम गर्छु, विकासका लागि काम गर्छु, मौका पाएका बेला सुशासन विकासका लागि, देशका लागि काम गर्छु, नपाएका बेला पवित्र मनका साथ बस्छु, पवित्र चाहनाका साथ बस्छु, पवित्र भावनाका साथ बस्छु । त्यसकारण म कसैप्रति कुनै वैरभाव केही पनि राख्दिनँ । सधै प्रसन्न चित्त हुन्छु । मलाई गाली गरिराखेका हुन्छन् । मिसन छ गाली गर्ने, त्यो कुरा म बुझ्छु । माया लाग्छ गाली गर्नेहरुप्रति ! तर म प्रसन्न रहन्छु, किनभने मैले उसलाई बुझाउन सकिनँ, त्यति मात्रै कुरा हो । मेरो बुत्ताभन्दा सायद बाहिरको कुरा हो । म कतिलाई बुझाउन सक्छु, कतिलाई सम्झाउन सक्छु, कतिलाई भेट्न सक्छु, सबैैलाई बुझाउन सक्दिनँ । यदि योगको संगतमा आए भने, तपाईंहरुको संगतमा आए भने ती मान्छेहरु पनि मान्छे हुन्छन् । तपाईंहरु कसैलाई मुख छाड्र्दै हिंड्नु भएको छ, गाली गर्दै हिंड्नु भएको छ ? हिंड्नु हुन्न, किनभने तपाईंहरु योग गर्नुहुन्छ, ध्यान गर्नुहुन्छ, प्राणायाम गर्नुहुन्छ । योग भनेको के हो चित्तानुशासनम् । चित्तलाई एक ठाउँ लाग्ने, चित्ताग्रह, एक ठाउँमा चित्तलाई स्थिर बनाउने, चित्तस्थिर गर्ने कुरा हो, मनलाई स्थिर गर्ने कुरा हो । पतञ्जली भन्छन, योग भनेको मनलाई स्थिर गर्ने कुरा अथवा स्थिरता नै योग हो भन्छन । स्थिरता भनेको नचल्ने, अचल भन्ने होइन तर राम्रा कुराहरुमा गएर स्थिर हुन्छ । हरेक भड्किएको मनलाई हामी राम्रा कुरामा ल्याएर स्थिर गर्छौं । डाक्टरहरु ल्याबमा पठाउनुहुन्छ खकार, थुक, रगत अरु विभिन्न जिच पठाउनु हुन्छ । ल्याबमा पठाउनुहुन्छ र त्यहाँबाट हेर्नुहुन्छ, एक्सरेमा पठाउनु हुन्छ, त्यहाँबाट हेर्नुहुन्छ, एमआरआई गर्नुहुन्छ, सिटीस्क्यान गर्नुहुन्छ, यो गर्नुहुन्छ, त्यो गर्नुहुन्छ, सबैै गर्नुहुन्छ र हेर्नुहुन्छ अनि निष्कर्षमा पुग्नुहुन्छ । त्यो हो स्थिर । यो भएको रहेछ, स्थिर त्यहाँ पुगेपछि तपाईंको निष्कर्ष पुग्यो । हो त्यो स्थिरताबाट अब तपाईंले ट्रिटमेन्ट सुरु गर्नुहुन्छ, किनभने तपाईंले निदान गर्नुभयो रोगको अथवा रोगको पहिचान गर्नुभयो अथवा डाइग्नोसिस गर्नुभयो । त्यो डाइग्नोसिसपछि अब उपचारको फेजमा तपाईं जानुहुन्छ । हामीलाई डाक्टर चाहिन्छ, अस्पताल चाहिन्छ तर अहिले सरकारले लिएको नीति निरोगी नेपालको हो ।
म अरु धेरै लामो कुराहरु म भन्दिनँ, त्यो अष्टाङ्गको पनि मैले भन्न भ्याइनँ, यम, नियम, आसन, प्राणायाम आदि गर्दै सबैै आठवटा ध्यान, धारणा र अन्तिममा समाधि धारणा, ध्यान समाधि गरेर हामी आठ योग बन्छौं । र यिनका विभिन्न खण्ड छन्, विभिन्न विभिन्नसँग जोडिएका छन् । कोही एक्लै छ, कोही एउटासँग, फेरि अर्कोसँग, अर्को ब्लकमा गएर पनि जोडिन्छ । फेरि अर्को ब्लकमा गएर जोडिन्छ, कोही मनसँग, कोही ध्यानसँग जोडिन्छ । धारणा ध्यान समाधि तीनवटै फेरि ध्यानसँग जोडिन्छ । ध्यान लाग्यो कि लागेन भन्ने कुरा हुन्छ उहाँहरुको । ध्यान लाग्यो कि लागेन अचम्मको कुरा छ, ध्यान लाग्यो लागेन भन्ने कुरा । ध्यान लाग्छ, कति बेला कसैलाई लाग्दैन । ध्यान लागेन, निकै बेर लाग्यो ध्यान लाग्न, बल्ल ध्यान लाग्यो । लाग्नेले मात्र बुझ्छ कति बेला ध्यान मलाई लाग्यो ! नलाग्नेले त्यो ध्यान बुझ्दैन, लाग्यो कि लागेन ।
अब त्यसका विभिन्न पक्षहरु छन् । यी पक्ष कोही कोही रमाइला रमाइला पनि हुन्छ । यी चिजहरु उहाँहरुले किन गर्न खोज्नुभयो भने यो ब्रह्माण्ड, यहाँ ध्वनि, यहाँ ध्वनिको शक्ति अथवा कसरी ग्रह नक्षत्रहरु ब्रमाण्डमा गनेर साध्य छैन, भनेर साध्य छैन, त्यति सौर्यमण्डलहरु छन् त्यति ग्यालेक्सीहरु छन् र यो अनन्त कस्मिक छ, कस्मिक भत्किदो छ, बिग्रिदो छ, बन्दो छ, यो दुनियाँ अनौठो छ । सबैै क्वान्टमहरुको खेल छ । अरु परमाणुहरुभन्दा पनि मसिना मसिना तत्वहरुको खेल छ । यही कुरालाई हेरेर हाम्रा पूर्वजहरुले, ऋषि मुनिहरुले योग सिर्जना गर्नुभयो ।
योगका यदि यम, नियम मानिँदैन भने जति आसन गर्नुस्, जति प्राणायाम गर्नुस् आफ्ना निम्ति त होला तर समाजका निम्ति हुँदैन । तपाईंको समाजमा व्यक्तित्व बन्दैन, किनभने भने ध्यानले मात्रै पुग्दैन । तपाईं कर्मशील, कर्मवीर, कर्मठ र कर्मयोग बिना हामीले ध्यानै मात्रै ग¥यौं भने, प्राणायाम गरेको छ, गरेको छ, छिट्टै पुगिहाल्छ माथि ! यो लोक बन्दैन फेरि परलोक बन्छ । योगको सम्बन्ध परलोकसँग होइन, यस लोकसँग छ सम्बन्धित छ, मानव जातिसँग छ । योगको सम्बन्ध इजरायल र इरानका बिचको अहिले चलिरहेको द्वन्द्व अन्त्य होस् भन्ने कुरासँग सम्बन्ध छ र दुनियाँमा फेरि शान्ति स्थापना होस्, युद्ध नभड्कियोस र नफैलियोस् भन्ने कामनासँग, यसको प्रयाससँग छ, यसको आवाजसँग छ सम्बन्ध । मान्छेको मारामारलाई युद्ध भनिन्छ । साँढे जुधाईलाई युद्ध भनिंदैन । मान्छे मारामार जस्तो नराम्रो कुरा के हो ? अरु केही हुन सक्छ, मान्छे मारामार ! एउटाले अर्कालाई मा¥योे ओहो ! यो भन्दा नराम्रो कुरा के हुन्छ होला ? त्यही त भइराखेको छ । त्यसमा दाउपेच भइराखेको छ, कसले धेरै मार्ने ! एउटा देशको राष्ट्रपतिलाई अर्को देशको राष्ट्रपतिले, अर्को देशको प्रधानमन्त्रीले त्यो फलानालाई मार्छु र मारेर छोड्छु ! ग्लोबल अर्डर, ग्लोबल अर्डर भनेको के हो ? यस्ता यस्ता कुराहरु आज सुन्न थालिएको छ । मैले यो पोलिटिसियनको हिसाबले भनेको होइन, एउटा योगको हिसाबले भनेको हो । यही कुरासँग योग, व्यक्तिभित्रको अशान्ति शान्त होस्, व्यक्तिभित्रको चिन्ता शान्ति होस् । व्यायाम हुनै पर्दछ, ध्यानमा मात्रै पनि भर नपर्नु होला । काम गर्नै पर्छ, तपाईंहरुको रक्तसञ्चार हुनै पर्दछ । हात पाहुहरु चल्नै पर्दछन्, तपाईंको गर्धन चल्नै पर्दछ, तपाईंको हातले केही उठाउनै पर्दछ, तपाईंका मसल चुस्तदुरुस्त हुनै पर्दछ, नत्र भने मसल कमजोर हुनेछ । मसल कम्जोर भयो भने, यो हात बाँधेर राख्नुभयो भने, मेरो हात चलाउँदिन भनेर बाँधेर राख्नुभयो भने दुईतीन महिना त्यस्तै गर्नु भयो भने यो हात फुक्दैन फेरि डाक्टर चाहिन्छ । यो हात फुकाउन डाक्टर चाहिन्छ, किनभने फ्रिज भइसक्छ । अनि डाक्टरले फिजियोथेरापिस्ट कहाँ जानुस् भनेर अनि फिजियोथेरापीले गर्छ । आफैँले फिजियोथेरापी कहाँ जानु पर्ने स्थिति बनाउनु हुन्छ, आरामको जिन्दगी बाँच्न खोज्नु भयो भने । आरामको जिन्दगी होइन, सुखको जिन्दगी बाँच्नुस् । आरामको जिन्दगी होइन, स्वस्थ जिन्दगी बाँच्नुस् । आरामको जिन्दगी होइन, स्वस्थ, सुखी, मज्जाको जिन्दगी बाँच्नुस् । पसिना ननिस्किएको जिन्दगी होइन, पसिना काँढेको जिन्दगी बाँच्नुस् । हातपाउ खियाएको, हिंडेको जिन्दगी बाँच्नुस्, चलेको जिन्दगी बाँच्नुस् । त्यसकारण योगले ती कुराहरु सिकाउँछ । यदि हामी हाम्रो आचरणमा यम र नियममा ध्यान दिँदैनौ भने हुँदैन । सरकारले अहिले मात्र होइन, म प्रधानमन्त्री हुने बित्तिकै मैले निरोगी नेपाल भन्ने नारा दिएँ । निरोगी नेपालको नीतिभित्र के पर्छ भने, मानिसलाई रोगी हुन नदिने, नेपाललाई निरोगी बनाउने पहिलो कुरा आरोग्यता । निरोगी नेपाल, बिमारी हुनै नदिने, कसरी खाना, काम र आरामको सन्तुलन । सबैै चिज स्वस्थ । यससँगै मनको स्वस्थता । मनको पवित्रता । यससँगै हामी सामाजिक प्राणी हौं, समाजले निर्धारण गरेका चिजहरु योगले सिकाउनु पर्दछ । योग गुरुहरुलाई म आग्रह गर्न चाहन्छु, सिकाउनु पर्दछ ब्रह्मचार्य भनिएको छ यम नियममा । तर ब्रह्मचार्य भनेको तपाईंका शारीरिक आवश्यकता पूरा नगर्नुस् भनेको होइन । थितिमा बस्नुस् भनेको हो । नियममा बस्नुस् भनेको हो । अनि सबैै जोगी हुने, सबैै जोगिनी हुने, कसैले बच्चा नपाउने हो भने र योग नसिक्ने हो भने, हाम्रो पालामा योग होला, त्यसपछि त बाँझै ! त्यसकारण ब्रह्मचार्य भनेको समाजले थिति दिएको छ, विधि दिएको छ, सबैै जैविक र मानवीय आवश्यकता, सामाजिक स्वीकार्यताको माध्यमबाट नै पूरा हुन सक्छ । त्यसकारण सामाजिक स्वीकार्यतालाई ध्यान देउँ, सामाजिक मर्यादा राख, सामाजिक नियमहरु पालन गर र त्यसभित्र राज्यका नियमहरु भनेका समाज विकासका क्रममा हुँदै जाने हुन् । सामाजिक नियमले समाज चल्छ । सबैभन्दा बलिया हुन्छन् हाम्रा रितिथिति, चाड परम्परा । नाता सम्बन्धभित्र, रगतको नाताभित्र यौन सम्बन्ध आदि गर्नु हुँदैन, विवाह गर्नु हुँदैन भन्ने यो पछि कानुन बन्यो । कानुनभन्दा अगाडिदेखि प्रचलन थियो त हाम्रो । त्यो थिति समाजमा थियो त अथवा कानुन कहिले बन्छन्, कहिले बन्दैनन्, कहिले बनेका हुँदैनन् तर कानुनभन्दा बढी समाजले थिति बनाएको हुन्छ । त्यो सामाजिक प्रबन्धलाई मानेर अगाडि बढ् भनेर योगले भन्छ । त्यसकारण हामीले सामाजिक सुप्रबन्धका कुरा, समाजसँगको वैयक्तिक सम्बन्धका कुरा, जसबाट व्यक्ति सुखमय हुन्छ, व्यक्तिको जीवन सुखमय हुन्छ, परिवारको जीवन, सिंगै परिवार सुखमय हुन्छ, सिंगै छरछिमेक, टोल सुखमय हुन्छ, त्यसले एउटा कम्युनिटी, एउटा समुदाय, एउटा ठाउँ सुखमय हुन्छ, एउटा देश सुखमय हुन सक्छ । देश –देशहरु सुखमय भएर विश्व सुखमय हुन सक्दछ । त्यसकारण योग आवश्यक छ । योग एउटा पक्ष मात्रै होइन, योग जीवनको बहुआयामिक दृष्टिकोण हो । वैज्ञानिक दृष्टिकोण हो, जो हाम्रा पूर्खाहरुले हजारौ वर्ष अगाडि मानव कल्याणको लागि, मानव जातिको लागि र बिना विभेद, धर्मको विभेद, जातिको विभेद, भाषाको विभेद कुनै विभेद बिना, पेशाको विभेद बिना, रङको विभेद बिना, लैंगिक विभेद बिना, जातीय वा अरु कुनै प्रकारका रंगभेद बिना, पेशा व्यवसायका भेद बिना सबैैको कल्याणका लागि योग हाम्रा पूर्खाहरुले धेरै अगाडि निर्माण गर्नु भएको हो ।
यसका विभिन्न शाखा छन् । म तपाईंहरुलाई के आग्रह गर्न चाहन्छु भने, यम मानिएन भने योग सुुुरु नै नगरे हुन्छ । यम मान्नु हुन्न, नियम मान्नु हुन्न, जिम जानुहुन्छ भने तपाईंले कसैको के भत्काउनु हुन्छ । जिम जानुहुन्छ, पाखुरा ठूलो हुन्छ । के गरुँ के गरौ भएर आउँछ, मति बुद्धि ठिकमा ल्याएको छैन, अनि के हुन्छ ? त्यसकारण मति बुद्धिसहितको मसल हुनुपर्छ । यो योगले काम गर्छ । बाटो देखाउने टर्चलाइट जस्तो, बाटो देखाउने उज्यालो, तमसोमा ज्योतिर्गमय योगले त्यो काम गर्दछ । त्यसकारण योग दैनिक जीवनमा गरौं । आज योग दिवस हो । त्यसकारण आज एकछिन् हामीले यहाँ अभ्यास गर्ने होइन, घरघरमा अभ्यास गरौं ।
अर्को कुरा ख्याल राखौ, कसले कुन चिज गर्नु हुन्छ, कसले कुन चिज गर्नु हुँदैन भन्ने कुरा पनि छ । कसले कुन चिज खान हुन्छ, कसैले कुन चिज खान हुँदैन, तपाईंलाई सुगर छ कि ब्लड प्रेसर छ कि फेरि सुनेका भरमा लौकाको रस भन्नुहोला । ब्लड प्रेसर डाउन भएका बेला लौकिको रस बिहानै स्वाट्ट खाँदा नराम्रो गर्ने हो कि ! डाक्टरसँग परामर्श गरेर खानु होला । यो धर्तीमा उत्तर सिरान गरेर नसुत्नु होला । किनभने हाम्रो उत्तरी ध्रुव नजिकै छ, जहाँ म्याग्नेटिक छ । उत्तरतिर सिरानी गरेर नसुत्नुस् । कहिले पनि सुत्दा सिरभन्दा माथि हात लगेर नसुत्नुस् । किनभने मुटुले हातसम्मै झड्का (ब्लड प्रेसर) फाल्छ । त्योभन्दा तल मस्तिष्क पर्छ, मस्तिष्कका साना नसाहरुमा झट्का पर्छ र आघात पर्न सक्दछ । त्यसकारण यदि उत्तर सिरानी गरेर, हात पनि टाउकाभन्दा माथि लगेर आरामले सुत्नुभयो भने बिउझिन मुस्किल छ । कहिले कहिले अहिले एकातिर म्याग्नेटले तान्छ । नर्थ पोलले, हाम्रो नजिकै नर्थ पोल छ, ध्रुवीय म्याग्नेटले तान्छ, अर्कातिर हातमाथि पु¥याउनु भएको छ, मुटुले हातको टुप्पासम्म ब्लड फ्याक्नु प¥यो, मस्तिस्कको मसिना नसाहरु बिचमा पर्छ । माािथसम्म पुग्नेगरी फ्याक्दा बढ्ता धक्का लाग्न सक्छ । मुटुलाई स्वस्थ राख्नका लागि मुभिलिटी आवश्यक छ । अंग्रेजी शब्द मुभिलिटी, मुभमेन्ट नेपाली शब्द मुटु, मुटु र मुभिलिटी मुभमेन्टको अत्यन्त अन्योयाश्रित सम्बन्ध छ । मुभमेन्ट बन्यो मुटु छ, मुभमेन्ट सिद्धियो मुटु सिद्धियो ! त्यसकारण जेल बस्ने मान्छेहरुलाई हटअट्याक त्यति हुँदैन । खान पाए पो, बोसो लागेकै हुँदैन, कहाँबाट अट्याक हुनु ! तर कमजोर हुँदै गएर हट फेल हुन्छ । मुभिलिटी भएन भने अट्याक होइन फेल हुन्छ, अट्याक पनि हुन सक्छ, किनभने त्यो बोसो काट्न पनि मुभिलिटी चाहिन्छ । हिंड्न पर्छ, उफ्रिनु पर्छ, दौड्नु पर्छ र योग चाहिन्छ । हिंड्नु पनि एउटा योग हो नत्र भने व्यायाम चाहिन्छ । यसैकारण हामीले निरोगी नेपाल भनेका हौं ।
डाक्टर चाहिन्छ । हामी डाक्टर उत्पादन गरेका गर्यै छौं । अझ धेरै डाक्टरहरु हामी उत्पादन गर्छौं । अहिले पुगेको छैन तर डाक्टर उत्पादनभन्दा बढी, डाक्टरको संख्या बढाउनेभन्दा बढी, अस्पतालको संख्या बढाउनेभन्दा बढी रोगीको संख्या घटाउने, रोगी हुनै नदिने, निरोगी बनाउनेतिर हाम्रो पहिलो ध्यान छ । त्यसकारण सरकारको स्वास्थ्य नीतिमा जोड के छ भने पहिलो कुरा मान्छेलाई रोगी हुन नदिने । रोगी भइहाल्यो, अब प्राकृतिक हिसाबले प्रेग्नेन्सीको अवस्था हुन सक्छ, गाइनोलोेजिस्टलाई देखाउनु पर्छ, उपचार गर्नुपर्छ, डेलिभरीको समस्या यस्ता प्राकृतिक कुराहरुमा चाहिन्छ र कहिले कहिले स्वाभाविक रुपमा हेरिडिटिकल भन्ने रोगका कुराहरु हुन्छन, कहिले के हुन्छ, कहिले कसैमा भएका कुराहरु सरुवा रोग सरेर आइदिन्छ । यस्ता अनेक कुराले चाहिएको हुन्छ । ट्रमाका स्थितिहरु हुन्छन् । अचानक केही पर्दिन्छ । त्यस्ताका लागि डाक्टर चाहियो, अस्पताल चाहियो, चिकित्सा चाहियो । सबैै उपकरण चाहिए, औषधि चाहियो, सबैै चाहिन्छ । हामीले तयार राख्नुपर्छ । फेरि हामीले ध्यान गरेपछि केही पनि हुँदैन । यहाँ स्वयम्भुमा पोहोर परार भुइँचालो जाँदा अरु सबैै भागेर बाहिर निस्किए । एक थरी परमपितापट्टि अत्यन्त त आस्था भएका प्रभुले बचाई हाल्नु पर्छ भन्ने, गुरुले भनेछन् बसबस केही हुँदैन, प्रभुले बचाई हाल्नु हुन्छ, प्रभु हुनुहुन्छ रक्षा गर्नुहुन्छ । हुर्र भागेर बाहिर निस्केको भए हुन्थ्यो । यस्तैमा थिए, माथि छानो थियो, भाग्न सक्थे, खुर्रर्र बाहिर निस्किने ठाउँ थियो । तर प्रभु हुनुहुन्छ, बस बस केही हुँदैन भनेपछि त्यही बसे, छत खसेर दुई अढाई सय स्वयभुमा बिते । भगवानले भुइँचालो जाँदा पनि कच्ची घरबाट बाहिर ननिस्कौं भनेका छन् ? त्यसकारण भगवानलाई दोष दिने होइन । बेलुका मान्छे टिल्ल जाँड खान्छ । बाटो हेर्दैन, नालीमा पछारिन्छ, खुट्टा भाँच्छ, अनि बेस्सरी भगवानलाई गाली गर्छ । के गर्ने लेखेको कुरो आखिर टर्दो रहेनछ भन्छ । अनि त्यहाँ भट्टीमा गएर बेस्सरी खान भनेको थियो, लेखेको थियो ? कसले लेखेको थियो ? भगवानले त्यस्ता कुरा लेख्छ केही काम छैन अरु ? फुर्सद छ भगवानलाई ? अनि भगवानलाई तपाईंको हातसँग र खुट्टासँग रिस उठेको छ र भाँचिदिन्छ ? अरु काम सिद्धियो भगवानको, हात खुट्टा भाँच्नेतिर लाग्यो भगवान ? टोले गुण्डा हो भगवान भनेको हात खुट्टा भाँच्ने ? भगवानलाई दोष लगाउनु हुँदैन, आपूm सतर्क हुनुपर्छ र आपूmले गर्नुपर्छ । अनि लापरवाही जिन्दगी बितायो, अनि भगवानलाई दोष लगायो अनि डाक्टर कहाँ खर्च लिएर गयो । त्यो भन्दा आपूm सर्तक हुने । योगमा ध्यान दिने । योग भनेको मस्तिष्कको, मनको, तनको, सबैै चिज शुद्ध, पवित्र र सामाजिक रह्यो भने हामी निरोगी र स्वस्थ हुन्छौं र समाजलाई स्वस्थ ढंगले अगाडि बढाउन सक्छौं । सबैैलाई यही मेरो आग्रह छ । सरकारको तर्फबाट यस सन्दर्भमा दिने ध्यान हामी दिइरहेका छौं र निरोगी नेपाल, रोग लाग्नै नदिने, लागिहालेमा उपचार गर्ने, आकस्मिक दुर्घटना केही भए उपचार गर्ने, प्राकृतिक खालका कुनै चिज परे उपचार गर्ने तर साधारणतया भन्ने हो भने सधैं स्वस्थ रहन प्रेरित गर्ने, सधैं स्वस्थ रहने बाटो हिंड्ने, स्वस्थताको, स्वस्थ मन र प्रसन्नता । खासमा भन्ने भने इम्मुन सिस्टमको सबैभन्दा प्रमुख जग प्रसन्नता हो । इम्युनिटी कसरी बढ्छ भन्दा प्रसन्नताले बढ्छ । त्यसकारण प्रसन्न हौं । योगी बन । योगी बन्न दाह्री पाल्नु पर्दैन, दाह्री पाल्नु प¥यो भने महिलाले के गर्नु हेर्नुस् त ! योगी हुनलाई दाह्री पाल्नु पर्छ भन्दिनु भयो भने त महिला त बाहिर भयो नि । योगी हुन दाह्री पाल्न पर्दैन । दाह्री नपालेरै योगी बन्न सकिन्छ । कपाल पाल्नु भन्यो भने, म जस्तोले टोपी फुकाल्यो भने तपाईंहरु छक्क पर्नु हुन्छ । कपाल पाल्नु पर्छ योगीले भने म जस्तोले के गर्ने ? बिजोग हुँदैन । त्यसकारण योगले स्वस्थसँग, स्वास्थ्यसँग, मनसँग, मस्तिष्कसँग शरीरसँग र समाजसँग सम्बन्ध राख्छ, अरु कुरासँग होइन । आवरणसँग होइन, पहिरनसँग होइन, चन्दन टिकासँग होइन । अहिले बाबाजीहरु दुई तीन घण्टा मेकअप गरेर प्रवचन गर्न निस्किनु हुन्छ । बाबाजीलाई मेकअप किन चाहियो ? त्यो मलाई अचम्म लाग्छ । सधैं ऐना हेरेर एकैनासको टिको ट्याक्क मिलाएर चट्ट कहाँदेखि कहाँसम्म लगाउने भन्ने गर्नु हुन्छ । यसै ट्याक्क लगाएको टिको हो, होइन नि । बाबाजी अब फेसियल ? गुरुजी फेसियल ! गुरुजी पार्लर ! गुरुजीका टिथ्यान्ल ! यो योग होइन । योग घरै बसेर गर्न सकिन्छ । पहिले आपूmलाई पवित्र सोच्न थाल्नुस्, तपाईं योगी हुन थाल्नु भयो । पवित्र सोच्नुस्, सत्य सोच्नुस्, अहिंसा सोच्नुस्, अर्काको सम्पत्तिमा लोभ नगर्ने, आफ्नो बाहेक र चाहिने बाहेक अपरिग्रह, चाहिने बाहेकका कुराहरुप्रतिको लोभलाई पन्छाइदेउ, प्रत्याहार आठवटा मध्यको एउटै हो । त्यस्ता चिजहरुको कुनै पनि दुष्प्रभावलाई टाडैबाट हटाइदेउ आदि । घरै बसेर योगी हुनुस् । मेरो विनम्र आग्रह छ । तपाईं घर बसेर योगी हुन सक्नु भएन भने अथवा त्यो बाटो हिँड्नु भएन भने संसारलाई योगी बनाउनै सकिंदैन । घरै बसेर योगी हुन सकिन्छ । सिक्नका लागि स्टुडियोमा गएर रेकर्डिङ त गर्नुपर्छ । रेकर्डिङ गर्न स्टुडियोमा जानुस् । सिक्ने बेलामा भोकल सिक्न जानुस् । अरु सिक्न जानुस्, म्युजिक सिक्न जानुस् । घरै बस्न सकिन्छ नि, घरै बसेर आफ्नो व्यवहार चलाउँदै गर्न सकिन्छ, त्यस्तै हो । योग अभ्यास गर्न जानुस्, सिक्न जानुस् कस्तोमा गर्नुहुन्छ, कुन योग, कुन अभ्यास कस्तोमा गर्नुहुन्छ कुन आसन, कुन बिमारी, कुन रोग लागेकोले गर्नु हुन्छ हुँदैन डाक्टरहरुसँग परामर्श गर्नुस् । सुगर भएकोले के गर्न हुन्छ, हुँदैन कस्तो आसन गर्नु हुन्छ, हुँदैन । प्राणायाम जसले पनि गर्नु हुन्छ । तर आसनमा अलिकति होस गर्नुपर्छ । कहिलेकहिले शीर्षासन गर्दाखेरि ब्लड प्रेसर हाई भएको मान्छेले लामो समय शीर्षासन ग¥यो भने के हुन्छ, डाक्टरलाई सोध्नुस् ।
म फेरि पनि योग मानवजातिको कल्याणका लागि, मानव जातिले गर्ने मानवका लागि गर्ने, आफ्ना लागि, परिवारका लागि, समाजका लागि, विश्वका लागि, शान्ति र सभ्यताका लागि गर्ने, समृद्ध नेपाल, सुखी नेपाली बनाउन हामीले गर्ने, स्वस्थ सुखी नेपालीहरुको नेपाल बनाउन हामीले गर्ने हो । त्यसर्थ योगलाई त्यसैगरी बुझेर अगाडि बढौं भन्ने आग्रहका साथ सबैैमा शुभकामना ।
(प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले विश्व योग दिवसका आवसरमा ललितपुरमा आयोजित कार्यक्रममा गर्नुभएको सम्बोधनका आधारमा स्वकीय सचिवालयबाट तयार गरिएको)